Met PAUW, The Hot Sprockets, Bökkers, Lea Kliphuis, Yorick van Norden en Black Oak hadden we een mooie afvaardiging op Eurosonic/Noorderslag 2016 staan. En het was een zeer goed weekend getuige vele recensies:
3voor12:
Was het het waard: PAUW verlaten voor de uitslag van de Pop Prijs? Nee, zeker niet. Dit was een optreden dat je in zijn geheel mee moest maken.
Nothing But Hope And Passion (UK):
Their psychedelic rock would have left Tame Impala (pre-Currents, of course) pretty impressed we suppose. These four put on a rock show you’ll remember. And somehow, you even tend to forget which century you’re in. One word: Cool.
Le Monde (FR):
Echte meerwaarde in vergelijking met hun collega’s van Tame Impala en Temples: podium energie. Gesymboliseerd door de lange drummer, verdronken in zijn lange blonde haren.
Nevermind The Hype:
Vanaf de centrale zaalvloer horen en zien we weer een hele goede show (…) Prachtig hoe de band David Bowies ‘Space Oddity In Shambhala’ vervlecht. Hoe de gitaar van Pots ‘Can you hear me Major Tom’ zingt…
Indiestyle (BE):
Na een al tamelijk verwoestende intro knallen de psychrockers al even dramatisch ‘Shambhala’ de zaal in en weten ze de lat met wat volgt steeds een stukje hoger te leggen.
Drowned In Sound:
We’re especially taken aback by PAUW, who fuse the expansive musings of Mew or Tame Impala with primitive folk and close their set with a grandiose, reverb-heavy instrumental of ‘Space Oddity’ in tribute to David Bowie.
The Hot Sprockets
Hot Press (fotoverslag, vanaf foto 17)
Hot Press (interview)
3voor12:
De nummers worden feilloos uitgevoerd met koning riff als grote aanstichter van de totale ontlading die bij het publiek duidelijk nodig was. De opmerking ‘vinden jullie ook dat Golden Earring de Popprijs had moeten winnen’, vindt gehoor in de chaos van in bier gedrenkte kleren, laatste restjes energie en duizenden stukjes confetti die even daarvoor de lucht in werden geschoten. (…) Zo’n avond? Yup. Zo’n avond.